دسته‌بندی
طبق مشاهدات مولف، می‌توان سوزندوزان در استان سیستان و بلوچستان را بر اساس نوع برقراری ارتباط با مشتریان و یا مصرف‌کنندگان محصولات آنها به چند دسته تقسیم کرد. ( گاهی اوقات یک سوزندوز می‌تواند در بیش از یکی از این دسته های قرار داده شود.
1. خانم‌های سوزندوزی که به صورت سنتی از مادران خود این مهارت را آموخته و از این مهارت برای رفع نیاز البسه خود و خانواده بهره می‌برند.
2. خانم‌های سوزندوزی که به دلیل مهارت بیشتر و همچنین جایگاه خانوادگی خود، بیشتر از رفع نیاز خانواده خود سوزندوزی می‌کنند و برای فامیل ویا آشنایان در شهر و یا روستای خود سوزندوزی می کنند و از این راه کسب درآمد می‌کنند . ارتباط این سوزندوزان با مشتریان خود از طریق شبکه دوستان، آشنایان و خانواده می‌باشد که رابطه‌ای غیر مجازی‌ست و محصولات خود را به صورت آفلاین به فروش می رسانند.
3. خانم‌هایی که به علت مهارت در سوزندوزی و یا مثلا نیاز مالی با پیوستن به گروههای سوزندوز برای سوزندوزان دیگر، سفارش‌دهنده و یا سرمایه‌گذار مشخصی کار کرده و به اصطلاح به صورت با واسطه با مشتریان خود در ارتباط هستند مشخصا سود کمتری از فروش دست دوخته های خود به نسبت سوزندوزان مستقل دریافت می‌کنند. بازار فروش سوزندوزی‌های این زنان بیشتر بازارهای غیر مجازی استان و شهرهای اطراف است که بازار محدودی است. در بعضی مواقع این گروهها و یا تعاونی ها بخشی از سرمایه و بودجه خود را از طرق دولتی مثل وام ها و یا بودجه هایی که از طرف سازمان میراث استان و یا کشوری تامین می کنند.
4. خانم‌هایی که بیشتر از قشر جوان و تحصیلکرده بلوچ بوده و بیشتر مواقع به خاطر تحصیل اکثرا در شهرهای اطراف، شبکه ارتباطات بزرگتر و پیچیده تری برای خود ایجاد کرده‌اهد. این خانم ها می‌دانند که برای فروش محصولات سوزندوزی به شهرهای دیگر ایران و یا حتی خارج از ایران لازم است که این افراد نگاهی نو به سوزندوزی داشته باشد و از سوزندوزی برای تولید محصولاتی به غیر از لباس زنانه سنتی بلوچی استفاده کنند. این دسته ازسوزندوزان علاوه بر مهارت سوزندوزی، با دنیای مجازی و شبکه‌های اجتماعی به خصوص اینستاگرام آشنایی دارند و توانسته‌اند فالورهایی را در صفحه خود جذب کنند و به صورت مستقیم دست دوخته های خود را به مشتریان برسانند ویا از افرادی خارج از استان سفارش دریافت کنند و به طبع سود بیشتری از فروش محصولات خود به دست بیاورند.
5. سوزندوزانی که تحت پوشش سازمان‌های مردمنهادی هستند که اتفاقا تعداد آنها در استان سیستان و بلوچستان نیز در حال افزایش است. این سازمان‌های مردم‌نهاد با فراهم آوردن امکاناتی مانند کارگاه و لوازم کار و حتی آموزش سوزندوزی تحت عنوان برنامه های توانمندسازی به زنانی که به خصوص بیشتردر معرض آسیب‌های اجتماعي هستند، کمک کنند. این مراکز مردم‌نهاد با آشنایی سوزندوزان با نیازهای بازار امروز و همچنین ارتقاء کیفیت محصولاتشان امکان فروش محصولات این زنان در شهرهای بزرگتر و یا حتی خارج از ایران را فراهم می‌کنند. اگر چه دربعضی موارد این سازمان‌های مردم‌نهاد مانند واسطه‌ای بین سوزندوزان و مشتریان می‌باشند، اما از این واسطه گری یا سودی دریافت نکرده و یا سود بسیار اندک دریافت می کنند.
6. خانم‌هایی که به خاطر علاقه، توانایی بیشتر در سوزندوزی، همچنین در بیشتر موارد تحصیلات، فضای خانوادگی بازتر و حتی داشتن امکانات مالی بهتر شروع به تدریس این هنر‌در داخل و خارج از استان کرده و از طریق تربیت دانشجویان و برگزاری ورکشاپ ها شهرت زیادی کسی می‌کنند. این خانم ها در بیشتر مواقع به دلیل شهرتی که بخشی از آن هم از طریق فضای مجازی مانند اینستاگرام، در کنار تدریس، مشتری و سفارش‌های زیادی را دریافت می‌کنند. که هم شامل محصولات سنتی یعنی لباس بلوچی براس مصرف در داخل استان کی‌شود هم محصولات دیگر که در استان های دیگر کشور نیز مصرف می‌شود.
